یلداست.
بگذاریم هر چه تاریکی هست
هرچه سرما و خستگی هست
تا سحر از وجودمان رخت بربندد
امشب بیداری را پاس داریم تا فردایی روشن راهی دراز باقی‌ست
با قلبی سرشار از محبت، یلدا را به شما تبریک عرض می‌کنیم رسانه امید یدک.

شب یلدا

شب یَلدا یا شب چلّه یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی و زرتشتی است.

این جشن در ۹ آذر ۱۴۰۱ به عنوان زایش مهر (ایزد ایرانی) ثبت میراث جهانی شده‌است.

در این جشن، طی شدن بلندترین شب سال و به دنبال آن بلندتر شدن

طول روزها در نیم‌کرهٔ شمالی، که مصادف با انقلاب زمستانی است، گرامی داشته می‌شود.

شب چله به میان غروب آفتاب ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در ۱ دی (نخستین روز زمستان) گفته می‌شود.

خانواده‌های ایرانی معمولاً در این شب، انواع میوه‌ها و رایج‌تر از همه هندوانه و انار و خرمالو را مهیا و دور هم میل می‌کنند.

شاهنامه‌خوانی و قصه‌گویی بزرگان خانواده برای دیگر اعضای خانواده و همچنین فال‌گیری با دیوان حافظ نیز رایج است.

اما شب چله در کشورهای نیمکره جنوبی برخلاف نیم‌کره شمالی کوتاه‌ترین شب سال است.

ریشهٔ نام

«یلدا» برگرفته از واژهٔ سریانی ܝܠܕܐ به‌معنای زایش است.

ابوریحان بیرونی از این جشن با نام «میلاد اکبر» نام برده و منظور از آن را «میلاد خورشید» دانسته‌است.

در آثارالباقیه بیرونی، از روز اول دی ماه، با عنوان «خور» نیز یاد شده‌است.

در قانون مسعودی نسخهٔ موزه بریتانیا در لندن، «خُره روز» ثبت شده،

اگرچه در برخی منابع دیگر «خرم روز» نامیده شده‌است.

واژه «شب چله» یا «شب چله کلان» هم که در فرهنگ عامه مردم مترادف با شب یلدا بکار می‌رود

از آن روست که چهل روز اول زمستان را «چله بزرگ» و بیست روز بعد از آن را «چله کوچک» نامیده‌اند.

و در قدیم گاهشمار باستانی در بین کشاورزان تقسیم‌بندی چهل داشته‌است.

چلّه، دو موقعیت گاه‌شمار در طول یک سال خورشیدی با کارکردهای فرهنگ عامه،

یکی در آغاز تابستان (تیرماه) و دیگری در آغاز زمستان (دی‌ماه)،

هریک متشکل از دو بخش بزرگ (چهل روز) و کوچک (بیست روز) است.

واژهٔ چلّه برگرفته از چهل و مخفف «چهله» و صرفاً نشان‌دهندهٔ گذشت یک دورهٔ زمانی معین (و نه الزاماً چهل روزه) است.